Die wind waai, 

stof in die kraake 

van my hart. 

Die reen maak modder 

wat verhard.

Dit als lyk so donker,

toe vat ek my verf kwas.

Meng ek n bietjie 

van die maan skyn 

vir n perfekte nag. 

Dalk n paar sterre 

vir die glans.

Kyk ek na die kraake 

van my hart.

Wat deur die 

modder verhard.

Die rivier 

maak die modder 

in klei,

so vorm ek iets 

net vir my.

Vanaand

sit ek by die vuur 

en bak

my klei, 

n kuns werkie 

op “desply”.

Vanaand

klop my hart rustig,

En haal ek still,

still asem.

Sit ek en geniet 

die wind se asem.

Maanlig 

skyn op my wange 

en kyk vir haarself 

in die spieel

van my glas 

met water.

Tevrede 

met die harde 

lesse van die lewe,

wat my hart 

n mooi kleurvolle 

kuns stuk 

gevorm het.