Bewolk op Vishoek strand.

Dis waar heen my gedagtes gaan,

in die aand waneer ek nie kan slaap nie.

Sit ek met my arms om my knee,

en kyk ek na die see.

Met dieptes en rotse,

versier met skulpe.

Strand huisies en sand kastele.

Want ek gee vir die see

my vrees vir die hartseer wat

soveel keer al kom nessie skrop.

Dankie se ek en sit ek weer

met my arms om my kniee

en uit kyk na die see.