Die wind waai,

stof in die kraake

van my hart.

Die reen maak modder

wat verhard.

Dit als lyk so donker,

toe vat ek my verf kwas.

Meng ek n bietjie

van die maan skyn

vir n perfekte nag.

Dalk n paar sterre

vir die glans.

Kyk ek na die kraake

van my hart.

Wat deur die

modder verhard.

Die rivier

maak die modder

in klei,

so vorm ek iets

net vir my.

Vanaand

sit ek by die vuur

en bak

my klei,

n kuns werkie

op “desply”.

Vanaand

klop my hart rustig,

En haal ek still,

still asem.

Sit ek en geniet

die wind se asem.

Maanlig

skyn op my wange

en kyk vir haarself

in die spieel

van my glas

met water.

Tevrede

met die harde

lesse van die lewe,

wat my hart

n mooi kleurvolle

kuns stuk

gevorm het.